Tijdens een overstroming zit een man op zijn dak. De schipper van een passerende reddingsboot biedt aan om hem mee te nemen, maar hij zegt: “Niet nodig, ik vertrouw erop dat God mij redt”. Vervolgens arriveert een reddingshelikopter. Maar met het water inmiddels al aan zijn lippen zegt hij weer: “Nee dank je, ik heb vertrouwen in God”. Niet veel later verdrinkt hij. In de hemel aangekomen vraagt hij verontwaardigd: “Waarom ben ik niet gered?!”. “Hoezo?”, antwoordt God, “Ik heb nog wel een boot én een helikopter gestuurd!”.
Toen ik gevraagd werd voor een interview in de Libelle met als werktitel ‘wandelende wonderen’, dacht ik meteen aan het bovenstaande verhaaltje. Vroeger dacht ik bij wonderen aan lichtstralen uit de hemel en engelengezang. Aan dingen die onverklaarbaar zijn. Het beeld dat ik van longkanker had, was al even cliché. Het was een akelige, véél-te-ver-van-mijn-bed-show over oude mensen die gerookt hebben.
Maar toen het mij bij de lurven pakte, keek ik het vriendelijk aan. Dat ging vanzelf. De schuld aan iets of iemand geven, had geen zin. Het was totale overmacht. Wat ik wél kon bepalen, was hoe ik ermee om ging. Ook dat ging vanzelf. Ik werd goed in de lichtpuntjes zien van de situatie: zo goed dat mijn leven daadwerkelijk lichter werd.
Mijn glas ging van half leeg naar halfvol. Wonderbaarlijk toch?
Terwijl mijn lief bij elk ziekenhuisbezoek met elke vezel in zijn lichaam daar niet wil zijn, kan ik het zien als een avontuur. Kan ik nieuwsgierig de medische molen in me opnemen. Dat is eigenlijk ook best wonderbaarlijk. En wat nog meer?
Er zijn méér mensen zoals ik: langdurig palliatieve patiënten die de kans krijgen om een tijdje langer het leven te vieren. Mensen die het levende bewijs zijn dat de medische wetenschap eindelijk een béétje grip begint te krijgen op kanker en andere ongeneeslijke ziektes. Die groep wordt steeds groter.
En dát is wat mij betreft het grootste wonder.
De Libelle met mijn interview (nummer 34) ligt inmiddels in de schappen. En als voorproefje kun je hieronder een aantal ‘behind the scenes’ opnames zien van mijn fotoshoot.
In de visagie – met uitzicht op zee. We deden het rustig aan omdat het de hele ochtend bleef regenen.
Ik kreeg een jurkje aan dat nog niet in de winkels lag ten tijde van de shoot. Inmiddels heb ik het van mijn lief cadeau gekregen.
Een tafel vol accessoires om uit te kiezen, in overleg met de styliste. Uiteindelijk had ik er geen – behalve mijn trouwring natuurlijk.
Voor de shoot had Libelle een gedeelte van een strandtent in Noordwijk afgehuurd.
Toen het eindelijk droog was, konden we de duinen in. Mijn lief was ‘over the moon’ dat hij een bekende fotografe mocht assisteren. Op deze foto zie je hoe hij me bijlicht met een reflectiescherm.
Huppelen op het strand viel niet mee – zeker zonder de steunkousen die ik normaliter ‘altijd’ aan heb. Gelukkig is er op de uiteindelijke foto weinig te zien van mijn uitputting.
Aan het eind van de geslaagde shoot nog even met het hele team op de foto. Van links naar rechts: ikzelf, styliste Maartje, fotografe Brenda en visagiste Astrid.
Klik op het twitterbericht of op deze link om het hele artikel te lezen op Libelle.nl
Door: Anna - Eva
interview, Libelle, wetenschap, wonder
Related posts
Mooi, hoe jij het leven ziet, viert en beleeft! En leuk, om zo mee te kunnen kijken bij een bijzonder dagje uit jouw leven!
Inkijkjes zijn leuk om te geven en krijgen – eigenlijk is geluk heel simpel hè (herinner ik me nog van jullie trouwgeloften) 😊
Mooi geschreven, we vieren het leven graag met je mee. X
En ik met jullie 💋
Wauww mooi 😊. Ik hoop dat er nog vele reddingsboten en helikopters je mogen redden. En de jurk staat je prachtig. Heeft je lief goed gedaan!!!
We zijn afgelopen weekend 1 jaar getrouwd en een dag ervoor lag het jurkje in de winkel. Kwam wonderwel bij elkaar.
Ik kijk uit naar elk voortuig waarin ik enigszins mee kan liften 😌
Hey Anna,
Wat ben je toch een geweldige vrouw!!!
Ik heb een geweldige bewondering voor je, en je bent een grote bron van inspiratie voor mij.
Je bent echt een wonder (niet alleen medisch).
Ik hou van je en keep up the positive energy!
Love,
Rolf
Je laat me blozen☺️ Eigenlijk ben ik voor jou ook een soort cliché-doorbreker hè…
En nu ik je toch aan de lijn heb😉 Ik krijg het niet voor elkaar om onder over-mij en de rest pagina’s de mogelijkheid tot reactie aan te zetten. Kun je mij het achterdeurtje daarvoor wijzen?
💋
P.S. Inderdaad een hele mooie jurk 😉
Prachtig om al die verhalen te lezen was onder de indruk van iedereen moest alleen lachen dat Femke zo mooi haar eigen foutjes op kan schrijven groetjes
Ik ben ook erg trots op ‘mijn team’ 😄 Ja, die Fem (mijn taalnazi) kan schrijven, maar ze laat zich nooit timen…
Mooi om te lezen, je verhalen ontroeren me elke keer weer (tranen van vreugde).
KUS Evelien
Dat ontroert mij dan weer 😚
Anna wat geweldig dat ik weer dit alles mag lezen! Wat zie je er fantastisch uit in je betoverend jurkje! Ga snel de libelle halen 😉
Gelukt? Er ligt alweer een nieuwe Libelle in de schappen. Anders stuur ik het artikel naar je… 😘
Heb weer eens je hele blog doorlopen. Ben steeds weer, opnieuw, geboeid. En geroerd. En vooral ook onder de indruk van je openheid, je reislustigheid en de verandering die je ziekte en alles wat daarmee samenhangt in jou teweeg brengt. Niet alleen in jou, maar ook in je omgeving, bij mij bijvoorbeeld. Het maakt los wat vast zat…. 💋
‘Het maakt los wat vast zat’, je maakt me nieuwsgierig! Schrijf of praat je daar ook over? Dat versnelt het proces naar mijn mening 🙂
Ps. Er ligt voor jou een deelgenot-XL-pakket in de 📮 te wachten op de postbode
Wederom een prachtig, ontroerend verhaal Anna.
💋
… En ik ben mee met je naar Amerika 😎💋
Mooi geschreven. Dankjewel voor jouw mooie verhaal. Je ziet er prachtig uit!
Thanks ☺️
Hoi Anna,
Alsnog van harte gefeliciteerd met je 1 jarige huwelijksdag! Jullie zijn een mooi en bijzonder stel. De Libelle krijg ik altijd van iemand dus daar kijk ik naar uit. Warme groet, Krista
Bedankt 😌
Binnenkort komt er toevallig ook een partnerinterview van ons uit in een patiëntenblad. En Bram is bezig met een blog over relaties (heel interessant, vooral omdat ik het nog niet heb mogen lezen 🙄)
❤️e groet
Heel mooi! Proficiat!
Rolf <3
😅
Hey Anna Eva,
Las net t stuk in de Libelle over jou. Ben jij het meisje van de paarden? Vroeger schreven wij brieven naar elkaar. Wat bijzonder om jou op deze manier weer “tegen te komen”.
Ik ben trouwens Hanneke uit Deurne, weet niet of jou dat nog iets zegt? Blijf genieten van je mooie leven en volgens mij erg lieve man.
Hey Hanneke, Yep, that’s me 😉 Onze penvriendin-relatie was geen lang leven beschoren hè. Ben wel beter geworden in het onderhouden van contacten trouwens.
Hartegroeten!
Hoe gaat het nu met je?
Hoi Tamara, het gaat goed. De kanker had wel weer een groeispurt waardoor ik aan de chemo moest. Op het moment heb ik een chemobreak, wat me ruimte geeft in lichaam en geest 😉 Binnenkort zal ik ook weer een blog posten. Had daar even niet voldoende focus voor.
Grtjs