“Wat fijn dat ik je tegenkom! Ik denk bijna elke dag aan je”, zegt ze.
Ik antwoord: “Op zo’n moment mag je me best bellen hoor”, en hoop dat het niet als een beschuldiging klinkt.
“Ik heb een paar keer op het punt gestaan”, verzucht ze, “maar ik wilde me niet opdringen…”

Als er kanker in het spel is, komt communicatie met naasten onder druk te staan. Anna en ik merken dat regelmatig. Bijvoorbeeld wanneer we onze familieleden en vrienden op de hoogte willen brengen van een uitslag, maar de energie niet hebben om iedereen te woord te staan. Of wanneer een vriend niet weet wat ‘ie moet zeggen, en daarom maar niets zegt.

Door: Bram