“Volg je eigen pad. Laat niemand je vertellen wat goed voor je is. Iedereen is anders, elke behandeling is anders. Jij kent je lijf het beste. Alleen jij weet wat voor jou de manier is om met je ziekte om te gaan.”
Die tip gaf mijn tante met uitgezaaide kanker me toen ik mijn kankerdiagnose kreeg. Gelukkig leeft ze nog steeds. Ze vertelde me dat ze me geen tips en adviezen wilde geven, behalve deze en nog een tweede tip: “Pas op met het aangaan van lotgenotencontact. Ik heb veel te veel mensen naar het graf moeten dragen.”
7447 keer gelezen.
“…of andere echte familie!”
Ehm…
Vol ongeloof hapte ik naar adem.
En het was niet de laatste keer: ik kreeg van verschillende personen zulke reacties. Lieve, intelligente en warme personen die dicht bij me staan. Ze bedoelden het goed. Maar snappen ze eigenlijk wel hoe kwetsend zo’n opmerking is?
De reacties op mijn verdriet hebben me verrast.
22641 keer gelezen.
De kankerkaart in mijn zak blijkt zo krachtig dat ik ‘m niet eens hoef te spelen.
Niemand die op me rekent voor een feestje.
Niets om uit te leggen.
En natuurlijk alle begrip.
Heerlijk.
Als ik wel acte de présence maak, dan wordt dat extra gewaardeerd.
Ik ben er maar wat comfortabel mee. Net als met de onesie die ik sinds kort heb ontdekt. Onze aanloopkat ziet me als een wandelend dekentje om te kneden. Dat is minder aangenaam, die nageltjes dan.
“Voor wie moet ik me omkleden, ik voel me hier toch lekker in?” Mijn lief gaf me een blik terug die ik direct begreep.
Door: Anna - Eva
17215 keer gelezen.
