Omgaan met het feit dat ik niet meer beter word, is mijn core business.
Veel vrienden vinden het fascinerend hoe ik met sjeu kan vertellen wat ik meemaak. Ik kijk mijn kanker aan, zodat ik verder kan.
Het is mijn verwerkingsstrategie om informatie te verzamelen. Ik wilde weten hoe anderen met dezelfde diagnose ermee omgingen. Ik ventileerde dit tijdens een consult bij mijn oncologieverpleegkundige en kreeg een folder mee van een inloophuis in de buurt.
Daar had ik nou echt geen trek in. “Ik ben geen droeftoeter op zoek naar dagbesteding en klets”.
Ahum…
16738 keer gelezen.
Hoofdzaken, Leed onder de Loep, Samen, Vragenlijst
Mijn fascinatie is alleen maar toegenomen nu ik zo ziek ben. Het boeit me mateloos hoe mensen met elkaar omgaan. Ik herken de onzekerheid bij anderen om contact met mij op te nemen. De twijfel bij mijzelf om van me te laten horen. Alsof we met z’n allen ineens zijn vergeten hoe we van tevoren met elkaar omgingen.
De adem inhouden, niet met de ogen knipperen, wegkijken.
De hintjes van spanning die mensen mij onbewust laten zien bij een ontmoeting. Roep ik het over me af, of doet mijn situatie dat? En wat maakt dat eigenlijk uit?
Het doet me iets. Ik word er weleens nijdig van.
9390 keer gelezen.
Hoofdzaken, Samen, Vragenlijst
“Ik ben blij dat je contact opneemt!”, zei hij.
Hij klonk opgelucht.
“Ik heb wel duizend keer met mijn telefoon in mijn hand gestaan.”
En getwijfeld, dacht ik meteen.
“Ik heb echt wel aan je gedacht.”
Met schaamte? vroeg ik me af.
Zo nu en dan heb ik dit soort gesprekken. Dat krijg je er gratis bij wanneer je ziek bent. Ingewikkelde verstandhoudingen, terwijl contact eerder gewoon liep zoals het liep. Prima.
20345 keer gelezen.
