Een jaar geleden werd ik werkloos. Of ja, vooral salarisloos eigenlijk. Sindsdien kwam ik sluipenderwijs steeds minder onder de mensen. Niet dat dat niet zou kúnnen, hoor. Het probleem is eerder dat ik niet wil. Anna en ik hebben rondom ons leven namelijk een soort van bubbel opgetrokken. Het is een veilige plek waarbinnen we kunnen dealen met onze situatie. Een krachtveld dat ons beschermt tegen de druk die de buitenwereld uitoefent op ons allemaal. De druk om te presteren, de druk om mee te draaien, de druk om te conformeren aan hoe het hoort.
10209 keer gelezen.
Als het er écht op aan komt, wordt alles ineens overzichtelijk. Dan stopt die maalstroom aan gedachtes en licht de bullshit als neon in het donker op.
Een verademing.
Dat was me nooit gelukt met harder werken. Juist door
14031 keer gelezen.
2016. Een mooie ochtend in mei. De zon verwarmt de auto. Ik ben op weg naar een klein dorp in Brabant. Daar gaan Ingrid en ik Anna en Bram ontmoeten. Bij hen thuis. Al wekenlang zochten we naar mensen die ongeneeslijk ziek zijn en openstaan voor een gesprek. Uiteindelijk vinden we Anna. Een vrouw van onze leeftijd. Met een steeds muterende, niet te genezen vorm van kanker. Waarom we haar willen spreken?
6640 keer gelezen.
Deze week werd de Roche Oncology Award 2017 uitgereikt aan “een initiatief dat op een vernieuwende manier bijdraagt aan het welzijn van mensen met kanker en het verbeteren van de oncologische zorg”. En dat initiatief, dat waren wij!
8303 keer gelezen.
“Wat fijn dat ik je tegenkom! Ik denk bijna elke dag aan je”, zegt ze.
Ik antwoord: “Op zo’n moment mag je me best bellen hoor”, en hoop dat het niet als een beschuldiging klinkt.
“Ik heb een paar keer op het punt gestaan”, verzucht ze, “maar ik wilde me niet opdringen…”
Als er kanker in het spel is, komt communicatie met naasten onder druk te staan. Anna en ik merken dat regelmatig. Bijvoorbeeld wanneer we onze familieleden en vrienden op de hoogte willen brengen van een uitslag, maar de energie niet hebben om iedereen te woord te staan. Of wanneer een vriend niet weet wat ‘ie moet zeggen, en daarom maar niets zegt.
9931 keer gelezen.
…en ik had nooit gedacht dat mijn vrouw er één van zou zijn. Sinds deze week kun je op de website van Longkanker Nederland haar verhaal lezen. Eén van de speerpunten van die patiëntenorganisatie is het stigma van longkanker doorbreken, en dat valt niet mee. Goede kans namelijk dat je het woord longkanker onmiddellijk associeert met ‘ouderen’. Met ‘roken’. En daardoor misschien ook wel een beetje met ‘eigen schuld’.
6343 keer gelezen.
Was mijn boodschapje een beetje te verteren? Ik vind het leuk als je in een reactie hieronder deelt of er gewenste of ongewenste bijwerkingen zijn opgetreden, en of de pilletjes bij jou wél heel zijn aangekomen…
Dit waren in elk geval mijn bijwerkingen:
7047 keer gelezen.
Partnerperspectief, Vragenlijst
In de wachtkamer van het oncologiecentrum zit ik mezelf op te vreten. We zijn weer op controle. Voor de zoveelste keer bestudeer ik het aquarium om mezelf af te leiden. Anna is, zoals gebruikelijk, veel rustiger. Ze probeert me gerust te stellen en maakt grapjes. Je zou niet zeggen dat zij de ongeneeslijk zieke is.
7334 keer gelezen.
Lichtmijbijtjes zijn hartverwarmende kaarsjes-aan-elkaar die helpen afstand in contact te verkleinen. Het zijn steunkaarsjes dicht-bij-jou die je uitnodigen om:
2379 keer gelezen.
