Femke
Ik ben Femke (bouwjaar 1981). Ik kom structureel overal te laat, en ik rijd vaak te hard. Ik heb het richtingsgevoel van een tuinhek. Ik bemoei me met huisdieren van andere mensen, omdat ik het altijd beter weet. Ik bijt (meestal) geen nagels, maar wel (altijd) de velletjes ernaast. Ik heb besluiteloosheid tot een kunst verheven. Ik neem de telefoon niet op als ik daar geen zin in heb. En ik wijs mensen vaker dan ze lief is op hun taalfouten.
Van al deze irritante eigenschappen heeft mijn schoonzus Anna er eentje uitgekozen waar ze haar voordeel mee kan doen, namelijk de laatste. Je zou het niet zeggen na alle blogs die je vast al hebt gelezen, maar Anna heeft naast een zware vorm van kanker ook een lichte vorm van dyslexie. En daar kan ik wél bij helpen. Ik was dan ook erg blij toen ze mij in 2014 vroeg haar te helpen met het realiseren van haar plannen. Eindelijk kon ik iets nuttigs voor haar doen. Wat fijn om, na die eerste periode van ongeloof en onmacht, een praktische uitlaatklep te hebben voor mijn zorgen.
Op dat moment had ik vanwege mijn eigen gezondheidsproblemen (waardoor even Toos Werkloos…) alle tijd van de wereld, dus ik heb een aardige bijdrage kunnen leveren aan de start-up fase van hoest?ie. Brainstormsessies, mindmapping, ijkpersonen, visie & missie; we hebben ‘in den beginne’ met z’n tweetjes alles volgens het boekje uitgewerkt. Vrij letterlijk, want aan boeken geen gebrek: ik heb een aantal jaar een studie communicatie gevolgd. Dit, in combinatie met mijn ervaringen met langdurig ziek zijn, maakte mij in Anna’s ogen een handige sparringpartner. Daarnaast ben ik dus nogal een taalnazi 😉
Van dat laatste heb ik inmiddels mijn werk gemaakt. Ik ben sinds enige tijd weer parttime aan de slag als copywriter, editor en communicatiemedewerker bij een stichting. Prima timing, want hoest?ie was reeds in de lucht; het varkentje is gewassen. Ik ben supertrots op het resultaat, en vooral op m’n schoonzusje natuurlijk! Mijn rol binnen hoest?ie is sindsdien gereduceerd tot eindredacteur (Toos Foutloos dus), dat is qua tijd en energie prima te combineren. Anna is en blijft het creatieve brein, daarbij gesteund door haar lief en mede-blogger: mijn broer Bram.
Maar het zou zomaar kunnen dat ik op termijn ook ’n stukkie of twee ga schrijven… als de inspiratie opborrelt. Iets over mijn ervaringen rondom Anna’s ziekte, of misschien wel over mijn eigen avonturen in de medische wereld. Want met vier chronische aandoeningen heb ik zelf ook flink geboft. Wie weet kan ik daarmee een ‘extra’ doelgroep aanspreken en een hart onder de riem proberen te steken. Alles is tenslotte relatief, en dat besef ik juist de laatste jaren maar al te goed. Het klinkt vreselijk cliché, maar ik gooi ‘m er toch even in: pluk de dag! Doe het!
Tot ziens hier op hoest?ie
Liefs,
Femke
