Op deze plek stond een keurig verhaaltje over mezelf, zo één dat je verwacht maar dan nét wat creatiever. Maar zat geen vaart in, geen lef en dan kan ik het net zo goed verwijderen.
In de afgelopen drie jaar ben ik veranderd. Leven met ongeneeslijke kanker is rauw, zéker niet saai en biedt me een voedingsbodem om van te leren en leven in het kwadraat.
Mijn diagnose heeft me wakker geschud. De keuze tussen op de bank liggen met een dekentje over me heen óf het beste ervan maken, was eenvoudig. Ik luister nu vooral naar mijn hart, en mijn hoofd doet daar gelukkig niet meer moeilijk over.
Rise and shine sister – elke dag een nieuw begin 😉
En om je toch te geven waarvoor je hier gekomen bent: wist je dat…
… ik in mijn nopjes ben met mijn nieuwe twitterbio, maar dat dat nog niet betekent dat ik me gemakkelijk voel op social media?
… ik tegenwoordig wél mijn verjaardag vier?
… ik nieuwe vrienden in mijn hart sluit terwijl ik dacht dat ik daar geen tijd of ruimte voor had?
… ik blij ben dat vriendinnen nog steeds ook hún problemen met me durven delen en dat ik daarover kan zwijgen als ‘t graf?
… ik samen met the A-team (vijf vriendinnen en mijn zusje) mijn uitvaart voorbereid maar dat dat nu even niet bovenaan mijn prioriteitenlijstje staat?
… mijn praat-conditie weinig heeft geleden van het ziek zijn?
… ik niet al mijn haren ben verloren door de chemo maar mijn krullen wel zijn verdwenen?
… ik longkanker heb en dat mijn soort (egfr-mutatie) relatief vaker voorkomt bij jonge vrouwen met Aziatische roots die nooit gerookt hebben?
… ik er zo slecht aan toe ben geweest dat een dierenarts me alláng een spuitje had gegeven?
… ik een ziekenhuisbezoek als een avontuur kan zien en mezelf en mijn lief daar regelmatig mee verwonder?
… ik een vragenlijst over communicatie bij leed heb samengesteld die ruim 750 keer is beantwoord en waarvan de resultaten worden verwerkt in blogposts?
… ik deelgenotjes aanbied in mijn webwinkel en dat deze kaartjes zijn ontstaan tijdens mijn deel-de-liefde-actie met Valentijn 2016?
… ik mijn lief zover heb gekregen om ook te gaan bloggen op hoest?ie en hij dat doet vanuit partnerperspectief?
… ik ook hulp krijg van mijn redacteur en vormgever en hoe fijn dat is?
… ik op de kunstacademie al bezig was met het thema dood en altijd heb gedacht dat ik daar nog iets mee moest?
… ik vroeger docent levensbeschouwing en kunstvakken was maar nu héél anders voor de klas zou staan?
… ik aannames bij anderen veel sneller herken dan bij mezelf en dat die – venijnige bastards – zorgen voor afstand in contact?
… ik heb ontdekt dat je juist lef moet hebben om kwetsbaar te durven zijn?
… ik ervan baal dat ik bij anderen vaak de angst voor ziekte en dood trigger, maar er rustig een schepje bovenop doe – it’s a dirty job but someone’s gotta do it – ?
… ik last heb van levenshaast, maar me dat beter lijkt dan levensmoeheid?
… ik mijn oude ‘over mij’-stukje stiekem niet helemáál verwijderd heb en je die hier kunt lezen?
… ik hoop dat je niet met vragen blijft zitten waarop je mijn antwoord zou willen lezen en die hieronder gewoon durft te posten?
Anna-Eva
