Het begrip ‘plek’ loopt als een rode draad door het verhaal van mij en Anna. Het begon met een plekje in mijn hart en daarna in elkaars leven. Toen: plekjes op haar longen. Ons eigen plekje in Eindhoven opgeven. Geen plek meer voor mij op m’n werk. En uiteindelijk: een plekje voor haar as bedenken. Het voelt als één grote blauwe plek.
Door: Bram
4437 keer gelezen.
Twee maanden voor haar dood begon Anna aan een nieuwe opleiding. Zelfs toen na een maand duidelijk werd dat haar laatste fase was aangebroken, liet ze de lessen doorgaan: de laatste nog geen week voor haar overlijden. Over lifelong learning gesproken…
Door: Bram
7214 keer gelezen.
Een jaar geleden werd ik werkloos. Of ja, vooral salarisloos eigenlijk. Sindsdien kwam ik sluipenderwijs steeds minder onder de mensen. Niet dat dat niet zou kúnnen, hoor. Het probleem is eerder dat ik niet wil. Anna en ik hebben rondom ons leven namelijk een soort van bubbel opgetrokken. Het is een veilige plek waarbinnen we kunnen dealen met onze situatie. Een krachtveld dat ons beschermt tegen de druk die de buitenwereld uitoefent op ons allemaal. De druk om te presteren, de druk om mee te draaien, de druk om te conformeren aan hoe het hoort.
Door: Bram
10209 keer gelezen.
Partnerperspectief, Vragenlijst
In de wachtkamer van het oncologiecentrum zit ik mezelf op te vreten. We zijn weer op controle. Voor de zoveelste keer bestudeer ik het aquarium om mezelf af te leiden. Anna is, zoals gebruikelijk, veel rustiger. Ze probeert me gerust te stellen en maakt grapjes. Je zou niet zeggen dat zij de ongeneeslijk zieke is.
Door: Bram
7334 keer gelezen.
In de Media, PalvoorU, Partnerperspectief
Deze week verscheen een partnerinterview met mij en Anna in de nieuwe Pal voor u – het jaarlijkse magazine over palliatieve zorg voor patiënten en naasten. Theone Joostensz heeft drie uur interviewmateriaal weten te distilleren tot een stuk waar we trots op zijn! Omdat het magazine niet zomaar in een kiosk te koop is, reproduceren we de rubriek Patient & Partner hieronder.
Anna (35) liep al een tijdje rond met burn-outklachten. Dachten zij en haar man Bram (39). Tot ze een foto liet maken. Ze bleek ongeneeslijke longkanker te hebben. “Toen ik mijn diagnose kreeg, kwam er een golf van rust over me heen.”
Door: Bram
11862 keer gelezen.
Voordat een ‘carrière’ een opeenvolging van dienstverbanden was, betekende het ‘racebaan’. De afgelopen tijd voelde het meer zoals dat laatste: rondjes rennen en ingehaald worden door collega’s, om uitgeput weer te eindigen waar ik begon.
Toch voelde het ooit anders. Ooit beklom ik zonder haast of zorgen de onzekere academische ladder. Studeren, promoveren, een serie tijdelijke postdoc contracten die me de kans gaven om mijn publicatielijst uit te breiden: allemaal in de hoop dat ik ergens een vast contract zou krijgen. Maar ja, toen kreeg mijn vrouw kanker en leek de finish van mijn carrièrerace ineens – veel sneller dan ik ooit had gedacht – in zicht.
Door: Bram
62015 keer gelezen.
Zou jij naar een tentoonstelling over kanker willen gaan? Nee? Nou, ik ook niet. Dit is het verhaal van hoe Anna me erin luisde en ik daar achteraf gezien eigenlijk heel blij mee ben.
Het was weer Dutch Design Week en Anna en ik bezochten, net als vroeger, diverse locaties van het Eindhovense designfestival. Dat dat weer kón, stemde me vrolijk: door Anna’s ziekte was de afgelopen jaren de klad gekomen in onze traditie. Ons favoriete onderdeel is steevast de Graduation Show waarin studenten van de Design Academy hun afstudeerwerk etaleren. Je vóelt daar de energie van de jonge garde en dat levert vooral amusante luchtfietserij op maar hier en daar ook een geweldig concept. Voor mij staken er twee bovenuit.
Door: Bram
11376 keer gelezen.
