“Volg je eigen pad. Laat niemand je vertellen wat goed voor je is. Iedereen is anders, elke behandeling is anders. Jij kent je lijf het beste. Alleen jij weet wat voor jou de manier is om met je ziekte om te gaan.”
Die tip gaf mijn tante met uitgezaaide kanker me toen ik mijn kankerdiagnose kreeg. Gelukkig leeft ze nog steeds. Ze vertelde me dat ze me geen tips en adviezen wilde geven, behalve deze en nog een tweede tip: “Pas op met het aangaan van lotgenotencontact. Ik heb veel te veel mensen naar het graf moeten dragen.”
7446 keer gelezen.
2016. Een mooie ochtend in mei. De zon verwarmt de auto. Ik ben op weg naar een klein dorp in Brabant. Daar gaan Ingrid en ik Anna en Bram ontmoeten. Bij hen thuis. Al wekenlang zochten we naar mensen die ongeneeslijk ziek zijn en openstaan voor een gesprek. Uiteindelijk vinden we Anna. Een vrouw van onze leeftijd. Met een steeds muterende, niet te genezen vorm van kanker. Waarom we haar willen spreken?
Door: Anna - Eva
6640 keer gelezen.
“…of andere echte familie!”
Ehm…
Vol ongeloof hapte ik naar adem.
En het was niet de laatste keer: ik kreeg van verschillende personen zulke reacties. Lieve, intelligente en warme personen die dicht bij me staan. Ze bedoelden het goed. Maar snappen ze eigenlijk wel hoe kwetsend zo’n opmerking is?
De reacties op mijn verdriet hebben me verrast.
22640 keer gelezen.
